En toen werd het 13 oktober!
20 oktober 2010 - Quito, Ecuador
Na maanden van dingen regelen en voorbereiden brak een periode aan van afscheid nemen. Een bijzondere tijd en met name de laatste week voor mijn vertrek was overweldigend. Een haast onuitputtelijke stroom van belletjes, sms’jes, mailtjes, bezoekjes, lunches, kadootjes en veel lieve woorden. Hier had ik geen rekening mee gehouden en dat was voor mij dan ook echt een verrassing!
En toen werd het 13 oktober, de dag van vertrek. Met een uitzwaai comité van zes man sterk word ik naar Schiphol gebracht. Vaak heb ik me voorgesteld hoe dat afscheid zou zijn. We drinken met zijn allen nog wat en vervolgens ga ik minder nerveus dan verwacht en tegelijkertijd heel bewust in dat onvergetelijke moment alleen de douane door, alleen op reis. En… het voelt goed.
Ruim zeventien uur later kom ik in Quito aan en staat er een taxichauffeur me op te wachten. De volgende dag gebruik ik om een beetje wegwijs te worden in mijn nieuwe omgeving. Mijn eerste echte uitstapje is een dag later naar de evenaar. Althans, de bus rijdt tot aan het monument dat staat op de vermeende evenaar. Er omheen is een toeristisch centrum met souvenirwinkels en restaurantjes. De echte evenaar ligt 284 meter verderop. Reden voor mij om met een gids naar het echte nul-graden-punt op de aarde te gaan. Blijkbaar neemt de rest van de bezoekers genoegen met de afwijking van 284 meter, want ik ben de enige die met deze gids op pad gaat. Eerst rijden we naar de krater van de Pululahua vulkaan. Deze is gehuld in een gordijn van wolken. De gids vertelt me dat deze wolken iedere morgen komen en vlak na het middaguur verdwijnen. Uitgerekend vandaag is dat niet het geval. Ook het fluitje naar moeder aarde mag niet baten. Het wolkenpak kan mijn pret echter niet drukken, want krater of niet; het is toch gaaf om hier op zomaar een vrijdag te staan! Daarna rijden we door naar het plekje Cacicali en daar op een rustig pleintje is dan echt de evenaar en zoals verwacht is daar geen toerist te bekennen. Na de nodige foto’s springend boven het midden van de aarde brengt de gids me naar het punt waar ik nog een bezoekje breng aan het museum waar allerlei zwaartekrachtproefjes worden uitgevoerd, zoals met het ei dat niet omvalt. Daarna neem ik de bus terug naar Quito. En eerlijk is eerlijk, ik ben toch best een beetje trots op mezelf na mijn eerste dagje erop uit in mijn eentje.
De volgende ochtend pak ik de bus naar Otavalo. Een plaatsje gelegen tweeënhalf uur rijden vanaf Quito. Daar bezoek ik de markt waar het stadje zo bekend om is en neem ik tevens de tijd een nieuwe telefoon aan te schaffen. Mijn Nederlandse mobiel werkt hier namelijk niet en ik vind het toch wel prettig om bereikbaar te zijn. ’s Avonds gaan mijn gedachten even terug naar een week daarvoor, naar het moment vlak voor mijn afscheidsfeestje. Toen vroeg ik me af hoe ik me over een week zou voelen. Een week later kan ik zeggen: ik voel me goed, ben erg blij met het feit dat ik gegaan ben, maar zit op dat moment wel in een vreselijk saai hotel: een suffe zaterdagavond dus. De volgende dag neem ik de bus terug naar Quito en klop ik direct bij mijn ‘oude’ hostel aan waar meer reizigers zijn en het dus een stuk gezelliger is. Maandag ga ik met de Teleferico, een kabelbaan, naar een hoogte van 4.100 meter. Even denk ik de verkeerde dag uitgekozen te hebben, want in plaats van een mooi uitzicht op Quito, is het zwaar bewolkt. Mijn geduld wordt gelukkig beloond, want na circa drie kwartier breekt het zonnetje door. Met een Ecuadoriaanse familie maak ik een wandeling en drink ik daarna op hun uitnodiging nog een kop thee. Eenmaal beneden gekomen scheiden onze wegen.
De dag daarna gebruik ik om mijn reis verder uit te stippelen en een trip naar de Galápagos eilanden te boeken. Ik vind het inmiddels ook de hoogste tijd geworden Spaanse lessen te gaan volgen, want waar is dat beetje Spaans van acht jaar terug gebleven? Een Zwitser uit het hostel neemt me mee naar zijn school. Gelukkig kan ik morgen beginnen met een cursus Spaans. Vandaag neem ik daarom nog even de tijd om Quito verder te ontdekken. Ik beklim de toren van de Basiliek, zit rustig op een bankje op het drukste plein van de stad en in een willekeurige kerk wordt me zomaar een gids in de schoot geworpen, die me in twee uur tijd het oude centrum van Quito laat zien .
Terug in het hostel schrijf ik mijn verhaal, drink ik een drankje, doet een ieder zijn ding, lees: internetten, eten, een krantje lezen en maak ik me op voor Spaanse lessen en het bezoeken van de Galápagos eilanden. Op naar de plek waar dieren geen natuurlijke vijanden hebben, op naar die unieke plek op aarde.
Leuk om je eerste verhalen te lezen. Klinkt super allemaal! En goed te lezen dat bij jou net zoveel Spaans is blijven hangen als bij mij..... (nou ja het was iig wel gezellig tijdens de lessen ;))Succes met de opfrissing van het Spaans en heel veel plezier op de Galapagos eilanden. Wil mee!!!
Beso,
Wes
Wauw wat ontzettend stoer van jou zeg. Erg leuk om je verhaal te lezen. Heerlijk in je 1tje er op uit, mensen ontmoeten, genieten van de mooie natuur. Leuk dat je daar spaanse les neemt.
Hier alles goed. Begint flink koud te worden, het waait behoorlijk, echt herfst dus:).
Lieve groet van Norbert en Femke
Je hebt je draai dus al aardig gevonden daar zo te horen! Doe je die tripjes nou iedere keer alleen of je heb al wat mensen leren kennen? Kijk weer uit naar je nieuwe verhalen!!! Have fun!!
Rianne
Liefs Truus.
PS. Het emailadres is van mijn kleindochter Christel.
Klinkt erg goed en mooie foto's! Je hebt het mooi voor elkaar daar. Veel plezier en ik kijk uit naar je volgende verhalen.
Groetjes,
Maaike
Naar de Galapagoseilanden geweest:)? Mooie foto's van mooie, heel andere natuur. Die leguanen, echt monsters ja. Heerlijk die blauwe zee, dichtbij je strandlaken. IK WIL OOK! Het is hier echt herfst, brr.
Veel plezier! Groetjes Femke
groeten uit Vledder!
hoe kom jij toch aan die reislust?
-ik dacht,dat je met je bezoek aan suriname in het voorjaar
( met je vader, begrijp ik),
al genoeg gezien had van zuid amerika
-toch kennelijk niet
-zo te bemerken is natuur en land mooi en
doe je veel positieve indrukken op
veel plezier daar, groetjes,papa
Erg fijn dat ik je ook kan volgen via de techniek,
Zo te lezen heb je het goed naar de zin ,geniet meid en pas goed op je zelf ..groeten uit s-Heerenbroek
Hoorde van je site van Agnes! Geweldig avontuur zeg en wat een prachtige foto's heb je al, echt fantastisch!
Geniet en succes met je spaanse lessen
Groet Marieke
Een paar weken verder maar al heel wat gezien, mooi zeg!en al wat mooie foto's en ongetijfeld komen we er nog wel meer te zien.Geniet van alles wat je nog gaat doen.
Ondertussen zijn wij zaterdag weer gekomen, lekker relaxed gehad.Elcke is erg gegroeid van de Turkse zon!
Have Fun!!!
Groetjes Fam van Gerner.
Wat een mooie foto's zeg! Ik ben heel benieuwd naar je verhalen over de Galapagos, ik vond 'klein' Galapagos al schitterend, maar zo te zien heb ik nog wel wat gemist zeg.
Veel plezier en succes verder!
Groeten,
Jan Erik
Leuk om zo te volgen wat je allemaal beleeft. En dat is erg veel. Geniet ervan. Later kun je er met veel genoegen op terug kijken. Succes met je spaans!! Knap hoor.
Groetjes
Jan en Ineke
bij de velen,die enthousiast zijn van je reis behoort ook je papa
-het ga je goed,groetjes,liefs,papa
Hoe gaat het met je Spaans?Succes!!
groetjes uit stormachtig/regenachtig Nederland...brrr
We hebben gehoord dat je een super mooie reis aan het maken bent. Van Lianne deze site gekregen en zo gaan ook wij je proberen te volgen.Ook wij zijn dol op reizen en mensen ontmoeten. We wensen je heel veel plezier en een fijne reis toe!
Groetjes Teun, Marjo, Germa en Stan Westrik.
Wat ontzettende leuk te lezen over hoe het je vergaat in het verre Zuid-Amerika. Leuke foto's. Ik vind het erg bijzonder dat je zo dichtbij een zeehond zat. Het was toch een zeehond hoop ik? Ik wens je natuurlijk nog heel veel plezier toe tijdens het rondtrekken. Vlgs. mij geniet je er enorm van. Succes met de Spaanse lessen en ik ga je verhalen zeker volgen. Het allerbeste. Gretha
Cómo estás?
Leuk om te lezen dat alles goed gaat! Tijdens het lezen toch wel een gevoel van jaloezie. Maar goed, het leven is niet altijd eerlijk !
Ik verheug mij op de volgende verhalen en ga deze ook zeker volgen!
Que te diviertas!
Adiós,
Howard
P.S. Het kan zijn dat ik nu het berichtje 2x heb verstuurd? Maar dat liever dan niet verstuurd!
Hartelijke groeten,
Hans en Aukje
Vrgr Simon Bergsma